Ит өз кожоюнун кантип тапканы

Качандыр бир кездерде ээсиз жашаган ит өзүнө кожоюн издептир. Себеби жашоо ага абыдан оорлой берет.
Бир курдай ал башы оогон жакка жөнөйт. Суу жээгине келгенде, арык боюнда отурган карышкырды көрүп:
– Кандайсың, карышкыр? – дейт.
– Кандай болсун. Не келдиң?
– Мен өзүмө кожоюн издеп чыктым. Мени өзүңө эш кылып алчы, – дейт ит.

Карышкыр макул көрөт. Экөө андан ары ээрчишип жөнөйт. Бир убакта карышкыр токтой калып айтып турганы:
– Коку-уй, качтык, аюу келатат!
Карышкырдын суу жүрөктүгүн түшүнгөн ит, дароо аюуга келип айтат:
– Мени өзүңө эш кылып кошуп алчы.
Аюу жок дебейт. Экөө ээрчишип жөнөйт. Капилеттен аюу тып токтой калып:
– Кокуй, качтык, – дейт, – арыстан келатат. Экөөбүздү жеп салат!
Аюунун коркок, алсыздыгын түшүнгөн ит жаңы досунан да түңүлүп, арыстанга кошулат. Арыстан экөө ээрчишип, талаага келишет. Адам жүрөт ал жерде. Арыстандын үрөйү учат заматта:
– Тигинде адам жүрөт. Өлтүрөт бизди, тезирээк качалы!
Арыстандын айбаты мокогун түшүнгөн ит адамды көздөй бетме-бет келет да, өтүнүчүн айтат:
– Мени өзүңө эш кылып кошуп алчы.
Адам итти ээрчитип алат. Өзүнө кожоюн тапканына ит да иттей кубанып айтып турганы:
– Дүйнөдө адамдай күчтүү жан жок турбайбы.
Ошол күндөн ушул күнгө дейре ит адамга ак кызмат өтөгөн дос болуп калыптыр.